این نامه در فروردین سا ل 1312 ه ش وقتی امام خمینی عازم سفر مکه بوده اند ، به همسرشان نوشته اند و مضمون نامه این است : تصدقت شوم ، الهی قربانت بروم ، در این مدت که مبتلا به جدایی از آن نور چشم عزیز و رقت قلبم گردیده ام ، متذکر شما هستم و صورت زیبایت در آئینه ی قلبم منقوش است . عزیزم امیدوارم خدا شما را به سلامت و خوش در پناه خودش حفظ کند . حال من با هر شدتی که باشد می گذرد ولی به حمدلله هر چه پیش آمده خوش بوده و الان در شهر زیبای بیروت هستم . حقیقتا جای شما خالی است . فقط برای تماشای شهر و دریا خیلی منظره خوش دارد . صد حیف که محبوب عزیزم همراهم نیست که این منظره ی عالی به دل بچسبد . در هر حال امشب شب دوم است که منتظر کشتی هستیم . از قرار معلوم یک کشتی فردا حرکت میکند ولی ما که قدری دیر رسیدیم ، باید منتظر کشتی دیگر باشیم . عجالتاً تکلیف معلوم نیست . امید است خداوند به عزت اجداد طاهرینم که همه ی حجاج را به اتمام عمل موفق کند . از این حیث قدری نگران هستم ولی از حیث مزاج بحمدلله به سلامت بلکه مزاجم مستقیم تر و بهتر است . خیلی سفر خوبی است . جای شما خیلی خیلی خالی است . دلم برای پسرت سید مصطفی قدری تنگ شده است . امید است که هر دو به سلامت و سعادت در تحت مراقبت آن عزیز و محافظت خدای متعال باشید . ایام عمر و عزت مستدام . تصدقت ، قربانت روح الله .
برای شادی روح امام امت و شهیدان انقلاب اسلامی صلوات .